Κριτική ανάγνωση για το «Ίσκιος στον καθρέπτη» (Ο όρος «καθηλωτικό» εδώ παίρνει σάρκα και οστά! )


«Μία κρύα χειμωνιάτικη νύχτα του 2005,η Τζένη δέχεται τους τρεις κολλητούς της φίλους. Πρόκειται για ένα αρκετά κλειστό άτομο,που επιθυμεί να περνάει μόνη της όσα της συμβαίνουν. Αυτή η νύχτα όμως θα είναι διαφορετική, καθώς οι φίλοι της θέλουν να χαλαρώσουν και να περάσουν όσο καλύτερα γίνεται. Ο Γιάννης, προτείνει να διηγηθούν ιστορίες τρόμου. Κάποιοι από την παρέα θα συμφωνήσουν, κάποιοι όχι. Ο Γιάννης, μετά την παρότρυνση της Τζένης,θα ξεκινήσει την ιστορία,η οποία υποστηρίζει ότι είναι αληθινή.

<<Την άνοιξη του 1955 λοιπόν,ο Δημήτρης και η Άννα…>>

Ένα πρώτης τάξεως ψυχολογικό θρίλερ,το οποίο δεν έχει να ζηλέψει τίποτα απολύτως από βιβλία που εκδίδουν βραβευμένοι συγγραφείς του εξωτερικού, πραγματοποιώντας εκατομμύρια πωλήσεις παγκοσμίως!

Είναι από εκείνες τις στιγμές που προσπαθώ να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά και δεν τα καταφέρνω… Λοιπόν…Το βιβλίο (το οποίο βασίζεται σε αληθινή ιστορία!), ξεκινάει ιδανικά: μία παρέα συγκεντρώνεται για να διηγηθεί ένα μέλος της μία ιστορία τρόμου και να περάσουν ένα ευχάριστο βράδυ.

Πολύ καλή η αρχή,με ένα σκηνικό που πάντα αρέσκομαι στο να βλέπω και να διαβάζω. Στη συνέχεια, καθώς ξεκινάει η αφήγηση της ιστορίας,η συγγραφέας μας μεταφέρει πολλά χρόνια πίσω, συγκεκριμένα στο 1995. Εκεί θα γνωρίσουμε τους ήρωες που ζούσανε στο σπίτι που τώρα διαμένει η Τζένη. Σε αυτό το σημείο,το βιβλίο γίνεται περισσότερο κοινωνικό, καθώς το στοιχείο του θρίλερ (προσωρινά) παγώνει.

Η ιστορία ξεκινά από το 1955 και παρατηρούμε πως δημιουργήθηκε η οικογένεια του Δημήτρη και της Άννας Σαϊλαμαντζή. Καθώς η αφήγηση προχωράει, φτάνουμε ξανά στο τώρα και εκεί βλέπουμε όσα διαδραματίζονται στη ζωή της Τζένης και των καλών της φίλων.

Μέσα από τις σελίδες του, είδα πως η αγάπη και οι όρκοι αιώνιας πίστης και αφοσίωσης, μπορούν με τρομερή ευκολία να μετατραπούν σε παράνοια!Πως οι άνθρωποι που τάζουν ουρανούς και αστέρια, γίνονται δαίμονες που σκορπούν τριγύρω τους πόνο και δυστυχία!

Το βιβλίο, κυριολεκτικά, έχει τα πάντα!

Είναι ερωτικό σε κάποια σημεία,αν φυσικά σας αρέσουν αυτού του είδους τα βιβλία. Είναι ένα εξαιρετικό θρίλερ, κυρίως στα τελευταία κεφάλαια,αν φυσικά σας ενδιαφέρει η συγκεκριμένη θεματολογία. Είναι και αστυνομικό – δικαστικό,για τους λάτρεις του είδους!

Αλλά το πιο σημαντικό: είναι πέρα για πέρα αληθινό και μας συστήνει το πιο επικίνδυνο τέρας του πλανήτη,σε όλες του τις εκφάνσεις!

Πάμε και στα τεχνικά χαρακτηριστικά,το οποίο χωρίζεται σε τρία μεγάλα μέρη και συνολικά σε είκοσι οχτώ κεφάλαια.Το καθένα αποτελείται από περίπου είκοσι σελίδες,η αφήγηση γίνεται στο τρίτο πρόσωπο ενώ ο γραπτός λόγος της δημιουργού είναι άρτιος με πλούσιο λεξιλόγιο χωρίς βωμολοχίες και υπερβολές.

Οι ρυθμοί είναι αρκετά γρήγοροι και αναφέρονται και κάποιες έντονες σκηνές καθώς η αφήγηση κορυφώνεται και φτάνουμε σταδιακά προς το τέλος. Δεν μπορώ να πω ότι «λάτρεψα» την κεντρική ηρωίδα,την Τζένη δηλαδή. Με κουράζουν οι τόσο κλειστοί χαρακτήρες,που σου ανοίγονται με το στανιό.Την συμπάθησα όμως αρκετά και λυπήθηκα για αυτή. Δεν πέρασε και λίγα, εδώ που τα λέμε…

Ο όρος «καθηλωτικό» εδώ παίρνει σάρκα και οστά! Ένα από τα πιο δυνατά ψυχολογικά θρίλερ που διάβασα φέτος!

Είναι από εκείνες τις στιγμές που αισθάνομαι τυχερός που είμαι μέλος σε ομάδες βιβλίων και γνωρίζω βιβλία και συγγραφείς που κάτω από άλλες συνθήκες, ίσως να αγνοούσα.

Χαίρομαι που οι ομάδες «αγκαλιάζουν» όλα τα είδη της λογοτεχνίας και μας συστήνουν έργα που(κατά πάσα πιθανότητα)θα αγνοούσαμε, καθώς υπάρχουν πολλοί συγγραφείς οι οποίοι είναι χαμηλών τόνων και δεν ανήκουν στις κλίκες των «εκλεκτών» που προωθούνται συνεχώς με χίλιους τρόπους…

*Το εξώφυλλο είναι εξαιρετικό, αλλά πιστεύω πως αδικεί το βιβλίο καθώς παραπέμπει κυρίως σε λογοτεχνία τρόμου και όχι σε ψυχολογικό θρίλερ. Αλλά επειδή δεν έχω γνώσεις γραφιστικής, ίσως να κάνω και λάθος…Πάντως είναι πολύ καλύτερο από αυτό της πρώτης έκδοσης.

(Πρώτη έκδοση: Μάιος 2016 Επανακυκλοφορία: Ιανουάριος 2021)»Εκδόσεις Υδροπλάνο»

Γιάννης Θεοχάρης

Σχολιάστε